Budowa sieci wodociągów i kanalizacji w Gdyni okresu międzywojennego (56 obiektów)

Wraz z rozwojem miasta i portu oraz związanym z tym napływem ludności, jednym z problemów Gdyni stała się rozbudowa wodociągów i kanalizacji. Początkowo budowano lokalne sieci dostarczające wodę na niewielkim obszarze. Jeszcze przed pierwszą wojną światową, w 1912 r., na Oksywiu zainstalowano wiatrak napędzający pompę tłoczącą wodę do rurociągu zaopatrującego mieszkańców tej miejscowości. W 1924 r. pierwsze Polskie Towarzystwo Kąpieli Morskich wybudowało rurociąg w rejonie Kamiennej Góry oraz studnię w rejonie ul. Ejsmonda, z której czerpano wodę dla budowanego w tym czasie letniska.

Odkąd Gdynia stała się miastem, Rada Miasta rozpoczęła starania o systematyczną rozbudowę sieci wodno-kanalizacyjnej. Na początku 1930 r. utworzono miejskie przedsiębiorstwo Zakład Wodociągów i Kanalizacji. Już wtedy istniał w mieście system wodociągowy opierający się na wybudowanych dotychczas rurociągach i ujęciach wody, takich jak zbiornik wodny przy ul. Tatrzańskiej. W kolejnych latach oddawano do użytku kolejne zbiorniki wodne, stacje pomp, przepompownie w mieście: przy ul. Jana z Kolna, na Oksywiu i Obłużu, na terenie portu.

Największą inwestycją okresu międzywojennego w tym zakresie była budowa nowego ujęcia wody dla Gdyni w Rumi. W publikowanej kolekcji znajdują się fotografie z dwóch zespołów zdjęć przedstawiających tę inwestycję. Zobaczyć można na nich budowę magistrali wodociągowej w Chyloni, na łąkach pomiędzy Gdynią i Rumią oraz budowę hali maszyn w Janowie

Dariusz Małszycki

Wybrana literatura