Buciki dziecięce

„W latach 2007–2014 częścią wystawy stałej w Muzeum była aranżacja modernistycznego mieszkania z lat trzydziestych. Pamiętam mały przedpokój wyposażony w wieszak, lustro oraz szafkę na przybory do pielęgnacji butów. Na szafce stała para dziecięcych bucików. I to właśnie one przykuły moją uwagę. Były wykonane z cienkiej, delikatnej skóry w kamelowym kolorze. Mogły pasować na stópkę dziecka około półtorarocznego, może dopiero stawiającego pierwsze kroki. Zwracały uwagę precyzją i starannością wykonania. Odnosiłam wrażenie, że zostały uszyte na zamówienie rodziców bardzo dbających o wygląd malucha, bo stanowiły bardziej przemyślany element ubrania niż rzecz użytkową.

W tamtym okresie moje wnuczki były malutkie – młodsza miała 10 miesięcy, starsza niespełna dwa latka. Mój emocjonalny stosunek do pary bucików stojących na szafce zaaranżowanego mieszkania wiązał się właśnie z nimi. Zastanawiałam się, czy moja córka mogłaby włożyć tego typu obuwie którejś z nich. Czasy mocno się zmieniły, więc raczej nie, ale ilekroć wchodziłam na wystawę, moje spojrzenie kierowało się na buciki… które wciąż wywoływały ciepłe skojarzenia”.

Anna Spychalska, Biblioteka