Książki „Encyklopedia powszechna s. Orgelbranda”

„Rodzice nigdy nie kupowali mi „standardowych” zabawek – prezenty, które od nich dostawałem musiały być w jakiś sposób użyteczne. Gdy byłem dzieckiem, bardzo brakowało mi prostych zabawek, a klockami bawiłem się tylko u sąsiadów. Moja siostra była w podobnej sytuacji: nigdy nie dostała lalki albo misia. Dostawaliśmy szachy, puzzle (koniecznie 1000 albo więcej elementów), książki z zagadkami logicznymi oraz albumy przyrodnicze np. „Muszle świata”, „Morza i oceany”, „Motyle i owady”. Nawet ciotki i wujkowie trzymali się kurczowo tej reguły. Z okazji pierwszej komunii świętej dostałem Encyklopedię PWN, słownik ortograficzny oraz słownik wyrazów obcych. Miało to istotny wpływ na moje życie i podejmowane decyzje.

Rodzice nie wychowywali mnie w poczuciu, że pieniądze są wyznacznikiem życiowego sukcesu. Chcieli, żebym był szczęśliwy, a ich zdaniem drogą do tego jest poznanie i zrozumienie rzeczywistości. Dziś myślę, że tylko w połowie mieli rację, ponieważ poznawanie świata zrodziło kolejne pytania i konstatację – że może byłbym szczęśliwszy, gdybym nie wiedział, że nie wiem…

Niemniej przeglądanie encyklopedii było moją największą (i prawie jedyną) rozrywką dzieciństwa. Gdy więc odwiedziłem Bibliotekę Muzeum Miasta Gdyni, pierwsze, co rzuciło mi się w oczy, to olbrzymia, wielotomowa encyklopedia powszechna z 1872 roku. Ach, jakież było moje zaskoczenie, gdy zorientowałem się, jak bardzo aktualna jest większość haseł! Częste wyobrażenie o tym, że 100 czy150 lat temu panowało zacofanie jest błędne. Oczywiście, dziś posługujemy się komputerami, mediami społecznościowymi, które całkowicie zrewolucjonizowały nasze życie – ale fundamenty wiedzy powszechnej pozostają niezmienne”.

Mateusz Kozielecki, Dział Administracyjno-Organizacyjny, od 2018