Dżennet Dżabagi-Skibiniewska

Fotografia czarno-biała przedstawia porucznik Dżennet Dżabagi-Skbiniewską. Zdjęcie wykonane podczas balu..
Z pochodzenia Tatarka (w 1924 przybyła do Polski z ZSRR i pozostała tu, nawet gdy jej rodzina wyjechała do Turcji). W 1930 wstąpiła w szeregi Przysposobienia Wojskowego Kobiet (PWK). W 1936 przeprowadziła się do Gdyni, gdzie rozpoczęła szkolenia hufców PWK i poznała swojego męża Jana Skibniewskiego.

We wrześniu 1939 została adiutantką Aureli Łuszczkiewicz, komendantki morskiego rejonu PWK do OK, gdzie służyła w biurze werbunkowym oddziałów ochotniczych. Brała udział w zbieraniu broni, leków i środków opatrunkowych oraz organizowała szwalnię i pralnię wojskową. Uczestniczyła w identyfikacji i pochówku ciał polskich żołnierzy poległych w walkach na Oksywiu, Babich Dołach, Obłużu i w Pierwoszynie, dając początek cmentarzowi redłowskiemu.

Niedługo potem Skibniewska została wysiedlona z Gdyni. W późniejszym okresie została kurierką ZWZ i AK. Poszukiwana przez okupanta, przedostała się na Węgry. Od 1942 służyła w II Korpusie gen. Andersa. W trakcie bitwy pod Monte Cassino i walk o Ankonę doznała poważnych obrażeń ciała. Do Polski wróciła w 1947. Aż do śmierci miała kłopoty zdrowotne, ale pracowała zarobkowo, aby utrzymać siebie i rodzinę.